De kosten om een echte professional uit te nodigen voor een simultaanseance schaken liggen boven het budget van SV De Kameleon in Terborg, maar een hele goede schaker die ik nog kende van vroeger uitnodigen bleek wel mogelijk. Eenenvijftig jaar nadat ik voor het eerst in een simultaan tegen Herman van Halderen (*1947) speelde, kreeg ik eindelijk kans op revanche.
Ik heb als elfjarige leren schaken van de Teleaccursus die in 1969/1970 werd uitgezonden. Mijn vader had zich daarvoor ingeschreven. Het bijbehorende boek heb ik nog. Van de uitzendingen rest de herinnering: ingetogen, zwart/wit, magneet demonstratiebord, twee leerlingen (man en vrouw) in de studio en ex-wereldkampioen Max Euwe als gastdocent. Bij mijn vader is het vuurtje nooit gaan branden, maar ik vond het erg leuk.
Helaas had ik beperkt talent. Later, op schaakclub Corbulo, bleef ik in de middenmoot steken. Dat matigde mijn enthousiasme een beetje, maar het bleef een mooi spel. Ik hield de schaakevenementen zo een beetje bij. De krantenknipsels over de match Spassky-Fisher (1972) heb ik nog lang bewaard. In 1976 was er echter een ‘belangrijk’ evenement waar ik zelf aan mee mocht doen: de recordpoging simultaanschaken door Hans Böhm.