Stoer: op de fiets naar de loopwedstrijd. Alle spullen in de rugzak. Normaal doorgefietst. Hartslag laag gehouden. Bleek toch nog wel wat wind te zijn. Bijna helemaal in een keer goed gereden.
De Geinloop dus. Leuke loop. Relaxte atmosfeer. Wel ver van de start/inschrijving naar de kleedruimte, maar ik was lekker op de fiets. Met de rugzak op gelopen. Veel wind langs het water. Tot de 12 km hartslag geprobeerd rond de 130/135 te houden. Daarna met overwegend tegenwind iets op laten lopen. Alles heel comfortabel gehouden. Laatste 5 km nog iets aangezet. Leek mij leuk toch nog een paar mensen voorbij te lopen. Vooral die kleedkamergenoot die het, toen we elkaar op een stukje heen en weer ontmoetten, zo leuk vond voor te liggen op een triatleet. Hij zag paars, ik liep nog makkelijk. Het parcours volkomen vlak gelopen ondanks de fikse tegenwind op de terug weg. Finishtijd net onder de 1:52. Heel tevreden. Waarover ik nog meer tevreden ben zijn de blikken toen ik in de kleedkamer mijn fietskleren aantrok in plaats van te gaan douchen. Dat vond ik zelf ook altijd heel bewonderenswaardig. En nu kan ik het zelf.
Hoera, na twee maanden malaise is de opbouw weer begonnen.
Rustig terug gefietst (ik had er al het een en ander opzitten natuurlijk) en voor het eerst in één keer helemaal goed! In goede staat thuis aangekomen. Volgens Christine zag ik er niet echt moe uit, maar wel gek. De zon had de Buff afgetekend op mijn voorhoofd. Ik was ook niet echt moe en wel gek. Wie doet nou zo iets? Helaas bleek tijdens het douchen dat de ketel uit was gegaan. Na vier minuten douchen moest ik ingezeept en wel naar de bijkeuken om het apparaat te herstarten. Ook toen duurde het nog lang voordat ik warm water had. Bij het eten, naast heel veel water, twee glaasjes Vernaccia gedronken. Daarna ging ik op de bank knock out.