Deze cross ging ik samen met Roemer voor de lol lopen. Hij 6 en ik 9 km. Wel hebben we samen de week tevoren nog samen het circuit bij het schaatshuisje getraind. Roemer voor het eerst en ik voor het eerst op m'n nieuwe spikes. Die spikes moest ik na zes rondjes uittrekken, omdat mijn hielen helemaal kapot waren. Voor de wedstrijd heb ik dus de Nikes maar klaargezet. Maar verder geen bijzondere voorbereidingen. Zaterdag nog gewoon getraind (Jan) en gevoetbald en ge-jiu-jitsut (Roemer). Op Roemers vraag wat ik wilde lopen, zei ik dat ik met alles onder de 47 minuten tevreden zou zijn.
Het was een mooie dag: 12 graden, zonnetje, windkracht 5. Het parcours in was lekker dicht bij en we konden zelfs naast de finish parkeren. We hadden ruim tijd om startnummers op te halen en het parcours even te bekijken. We zagen dat er in ieder geval twee vieze heuveltje in zaten.
Na wat enkeloefeningen en wat rekken gingen we redelijk op tijd naar het startvak. Vreemd genoeg wilde de mensen die later kwamen toch eigenlijk graag voor ons staan, zodat wij tot de achterste gelederen van de 280 lopers gingen behoren. Maar ja, we kwamen voor de lol.
Het startschot kwam redelijk onverwacht en het duurde daarna 19 seconden voor Roemer en ik over de startstreep gingen. Daarmee was het oponthoud niet voorbij. Veel van de mensen die voor ons waren gaan staan bleken toch niet zo hard te lopen. Het heeft nog een flinke tijd geduurd voordat ik daar op het smalle parcours voorbij was. Daarbij heb ik ook Roemer achter mij gelaten.
Daarna ging het lekker. Het bleek een mooi en afwisselend parcours. Het grootste deel bospad, stukken gras, klein stukje los zand en tegen het einde van de ronde van 3 km de drie klimmetjes in stijgende moeilijkheidgraad. De derde klim ging met grote treden omhoog en werd gevolgd door een hele steile afdaling. Voor de ronde voltooid was, kwam er een split voor de finish en voor de volgende ronde. Waar was nu het 3 km punt? Waarschijnlijk toch onder de start. Daar kwam ik de eerste ronde volgens de officiële klok op 15 minuten (- 19 seconden door). "Ik ga te snel", dacht ik. Even wat rustiger.
Maar ja, het ging wel makkelijk, en die loper voor mij, daar kon ik toch maar beter voorbij zijn, en eigenlijk die volgende ook. Nu de lopersdichtheid wat minder was ging het ook veel makkelijker.
De tweede door gang was op 29:40 (- 19 s.) Het was dus weer een voor mij doen snelle ronde. Als ik dit vol zou kunnen houden, zou het een mooie tijd worden.
Toen moest ik opeens aan iemand op mijn werk denken en heb ik me een dikke km niet met het verloop van de wedstrijd bezig gehouden. Nu voelde ik mijn benen toch wel een beetje zwaar worden. Ze begonnen dus te verzuren. Dat hoort erbij. Bovendien waren de laatste klimmen in zicht.
Met wat minder mensen voor je kan je veel lekkerder dalen. Onderaan zag ik voor mij een jonge vrouw lopen met dezelfde typisch eendenpas als ikzelf heb. Ze ging maar net iets minder hard, dus ging zij ook een nette tijd neerzetten. "Die eendenpas is misschien zo gek nog niet", dacht ik, maar ik heb me ingehouden en daarover niets tegen haar gezegd. Wel er even voorbij natuurlijk. Op naar de finish.
Nog even aanzetten en daar was ie. Ik klokte zelf 0:43:59 netto. (De officiële uitslag geeft 44:16 voor Jan Helweg [sic]) Dus 3 minuten minder dan waar ik tevreden mee was geweest! Ik blijf mezelf verbazen.
Roemer was natuurlijk al binnen. Hij had zijn nieuwe medaille al om, zijn sportdrank al op en zijn jack al uit de auto gehaald. Hij had ook een mooie tijd gelopen (0:34:47 netto) en was op dit toch best zware parcours dus zelfs iets sneller dan op de 5 km Bosmarathon. Bovendien zag hij er fit uit, zonder een druppeltje transpiratie. Hij hoefde niet eens van shirt te wisselen. Terwijl ik droop. Gelukkig was de auto met spullen vlak bij.
Het was een heerlijke loop die nog boven verwachting snel ging ook. 12,28 km/u op zo'n parcours had ik niet verwacht. Wat zal de Zevenheuvelloop brengen?