De Sylvestercross is een vast onderdeel in mijn wedstrijdprogramma. Nou, wedstrijd. Het is in ieder geval altijd heel leuk om mee te doen, ook in de wedstrijdserie. Hoewel ik als Soester natuurlijk veel meer bekenden tegenkom tussen de recreanten, heeft het lopen in de officiële masterscross een aantal voordelen:
- het is veel minder druk, waardoor je wel je eigen tempo kan lopen
- je krijgt maar liefst twee startnummers (ook één voor op de rug)
- je bent eerder op de dag aan de beurt dus ook eerder klaar en kan dan lekker naar de anderen gaan kijken
- onder de wedstrijdatleten zitten altijd wel rare knakkers die je nog níet kent
Dit keer trof ik het vooral met het laatste. In de kleedkamer streek iemand zonder te groeten naast mij neer en begon vervolgens bij het omkleden hoog frequent in het Russisch te grommen. Ik weet natuurlijk net echt of het Russisch was, maar zo klonk het wel. Wat heeft een Rus te zoeken in een obscure masterscross? Net toen ik begon te denken dat het misschien wel een in Nederland wonende Russisch spreken Pool was, hoorde ik hem in vlekkeloos Nederlands zeggen "geen treinverkeerrr". Daarna was het weer onverstaanbaar gegrom met brrr- en njeff-klanken.
Overigens was er ook nog een mij goed bekende wedstrijdloper van de organiserende vereniging Pijnenburg, die nóg een voordeel wist van de wedstrijdserie. Het parcours van de wedstrijdserie is net wat anders dan dat van de recreanten en had volgens hem minder meters rul zand. Maar dat is niet zo. Tenminste, als je het per ronde bekijkt heeft hij gelijk. Maar in de wedstrijd moet je vier ronden lopen en in de prestatieloop maar drie. Die extra ronde is meer dan genoeg compensatie voor het gebrek aan zand per ronde.
Het was dit jaar prima weer. Te mooi eigenlijk. Na het inlopen besloot ik om nog even een laagje uit te trekken. Eenmaal gestart zag ik in het bos niettemin nog richels sneeuw liggen. Het duurde even voordat ik besefte dat de organisatie uit voorzorg uitstekende wortels wit had geschilderd.
Het lopen ging wel goed, dacht ik. Er zaten nog lopers achter mij en ik werd na de eerste ronde niet meer ingehaald. Tenminste, niet door lopers van het niveau waarmee ik mij meet. Vlak voordat ik de tweede ronde inging, werd ik gelapt door een H35 (iemand wiens leeftijd tussen de 35 en 45 ligt) die ook de winnaar van de wedstrijd zou worden. En dan denk je natuurlijk, tja .... jonkie. Net toen ik aan mijn vierde ronde begon hoorde ik dat Rob Barèl over de finish kwam. Rob Barèl is een paar maanden ouder dan ik, maar natuurlijk wel Rob Barèl. Dus tja, .... Rob Barèl. Uiteindelijk kwam ik in een all time high van 44:20 over de streep en dacht ik: tja ... volgend jaar maar weer eens serieus trainen
Ik de kleedkamer trof ik ook de nep-Rus weer. Het bleek dat er anderen waren die hem eerder hadden ontmoet. "Ben jij niet André* uit Noord Holland." "Ja, weinig natuurrrrrr."
En zo was er toch weer een sportjaar afgesloten. Nu op naar het nieuwe, dat voor mij altijd begint in Egmond.
------
* Ik heb om privacy reden de naam verandert.