Henschotermeer

Meer precies zou dit stukje “Assepoesterloopjes” moeten heten, maar dat bekt niet. Het gaat in ieder geval om loopjes die heel mooi of leuk zijn, maar die door hun bescheidenheid niet opvallen en door Pijnenburgers genegeerd worden. Ik kom er vrijwel geen clubgenoten tegen. Ik wil deze loopjes nu als goede petemoei eens in volle glorie etaleren.

Een van die stiefloopjes is de Panboscross. (Tot voor kort heette die de Panbosloop, maar ook daar is men er achter gekomen dat het best belangrijk is hoe iets klinkt.)

De Panboscross is het laagstdremmepeligste loopje in de wijde omgeving. Het wordt iedere eerste zondag van de maand gehouden in het Panbos in Bosch en Duin. Vanuit Soest kan je er op de fiets naartoe, maar er is ook voldoende parkeerruimte om lui met de auto te gaan.

De start is om half elf. Dat betekent dat je niet vroeg op hoeft en de hele middag vrij kan hebben voor andere dingen.

Het parcours bestaat uit een ronde van 3 kilometer geheel onverhard. Er zitten wat lichte klimmetjes in en stukjes waar je boomwortels moet vermijden, maar het is niet al te uitdagend.

Je bent vrij in het aantal rondes dat je wilt lopen. Dat wil zeggen, als je het maar binnen de twee uur doet. Twee uur na de start worden de klok en de drinkpost ontmanteld en begint men de parcoursmarkering op te ruimen. Maar als je toch nog door wilt lopen staat dat je vrij.

Van de circa honderdvijftig deelnemers die er aan de start verschijnen, houden verreweg de meesten het bij één, twee of drie rondes. En hoe sloom je ook bent, er is altijd wel iemand die nog slomer is. Het gaat dan ook werkelijk helemaal nergens anders om dan lekker een stukje lopen. Die wedstrijdklok staat er wel, maar heeft eigelijk alleen de functie de eindtijd te bewaken. Als je het zelf nodig vindt je tijden bij te houden, mag je er op kijken, maar de organisatie registreert niets. Er is dan ook geen lijst met uitslagen. Om die reden is de Panboscross ook een geliefd testloopje bij prestatiegerichte lopers. Je kan er in volstrekte anonimiteit uitproberen hoe je vorm is.

Door een mooi evenwicht tussen de omvang van het parcours en het aantal deelnemers loop je nooit echt alleen. Zeker de eerste anderhalf uur heb je altijd wel iemand in de buurt of in ieder geval in zicht. De normale lopers lopen lekker met elkaar op. Het handje vol snellere lopers heeft hen als richtpunt om ze te lappen.

Je zal begrijpen dat de sfeer rond dit ‘evenement’ allergemoedlijkst is. Inschrijven is een groot woord voor de procedure die ze hebben. Er is geen voorinschrijving, geen inschrijvingsformulier en eigenlijk helemaal geen inschrijving. Wel wordt het op prijs gesteld als je voor de start een bijdrage van vier euro in de kosten aflevert in het Panhuisje bij de parkeerplaats. Je krijgt dan een bonnetje dat niet het kleinste startnummer is dat je ooit hebt gezien, maar een lotnummer. Iedereen doet mee voor de prijzen, ongeacht hoe hard je loopt!

En dan de catering. De verzorging aan het parcours is bescheiden: onbeperkt water. (Als je een eigen bidon wilt neerzetten kan dat.) Maar de catering in het Panhuis is fantastisch. Daar heb je voor één euro verse koffie en voor hetzelfde bedrag de keuze uit drie soorten eigen gebakken cake en taart! Als je het treft, zit een van de bakkers er in loopkleding naast en is hij bereid het recept met je te delen.

Rest mij nog te melden dat er ook een speciale start is voor de jeugd (ronde van 1 kilometer) en een op hen afgestemde warming up. Omdat ik daar te oud voor ben, kan ik daar verder weinig over melden.

Maar iedereen van boven de twaalf kan ik de Panboscross uit eigen ervaring van harte aanbevelen. Ik hoop er de volgende keer dan ook wat andere Pijnenburgers tegen te komen.

 

Verschenen in: Stretcher,  Clubblad van de Atletiekvereniging Pijnenburg Soest. Jaargang 33 (2020), nr. 1. P. 15.