In januarinummer van De Stretcher stond mijn eerste stukje over stiefloopjes (loopjes die heel mooi of leuk zijn, maar die door hun bescheidenheid niet opvallen en door Pijnenburgers genegeerd worden) en het ging toen over de Panboscross. Misschien zijn jullie er niet aan toe gekomen deze leuke laagdrempelige loop eens te proberen, want niet lang daarna werden alle sportevenementen wegens de COVID-pandemie verboden.
Nu de regels iets soepeler zijn, zie je dat juist die leuke kleinschalige loopjes als eerste weer de draad oppakken. Sinds september kan je weer maandelijks terecht bij de Panboscross en de Heideloop in Ermelo beleefde een geslaagde COVID-editie. Maar deze keer wil ik het hebben over een ander ondergeschoven kindje: de Vlinderloop in Houten.
De Vlinderloop is ook zo’n loopje waar alles er heel relaxed aan toe gaat. Er komen zo’n 70 lopers op af. Voorinschrijving was dan ook nooit nodig, maar tegenwoordig met het Coronaprotocol begrijpelijkerwijs wel. De inschrijfkosten zijn volgens mij daardoor iets omhoog gegaan: nu 6 euro. Ik hoop echter dat de rest hetzelfde is gebleven, vooral de start, waarbij iemand op een paaltje naast het fietspad gaat staan en op een toeter blaast.
 |
 |
| COVID-proef wedstrijdsecretariaat | parcours |
Je kan, behalve tijdens de zomer, iedere tweede zaterdag van de maand terecht om je vorm te testen of om georganiseerd een wat langere training te doen. De loop ontleent zijn naam aan de vorm van het parcours, waarin met enige goede wil twee vleugels zijn te herkennen. Door deze vorm van het parcours kan je verschillende afstanden lopen: 5,2 km (één vleugel), 11,1 km (twee vleugels), 15,2 km (twee vleugels en de eerste een tweede keer) en 21,1 km (beide vleugels twee keer = halve marathon). Het parcours is verkeersluw, geheel verhard en er is vrijwel geen hoogteverschil. Je kan dus flink door lopen. Het enige wat soms tegenzit is de wind, vooral langs het kanaal. Onderweg is er niet heel veel bijzonders te zien, behalve het aardige kasteel Heemstede in de tweede lus. Maar, omdat je verder niet erg hoeft op te letten, heb je uitgebreid de gelegenheid om van je gezelschap te genieten. Wel op 1,5 meter natuurlijk in deze tijd.
Een keer heb ik gezelschap getroffen dat er een waar evenement van maakte.
Ik moest volgens mijn trainingsschema een halve marathon in marathontempo lopen en daar leent de Vlinderloop zich uitstekend voor. Het was de bedoeling 5:35 per kilometer te lopen en onderweg flink te drinken uit het reservoir in mijn rugzakje. (Ik werd overigens wat geholpen dit leeg te krijgen doordat het lekte. Uiteindelijk loopt je bilnaad dan vol met plakkerige sportdrank.) Dit tempo aanhouden is mentaal lastig. Je moet toch iets in jezelf overwinnen om de anderen er vandoor te laten gaan. Enige hulp was dus welkom.
Na drie kilometer bleek er een vrouw, van in de dertig schat ik zo, zo’n tien meter achter mij te blijven hangen. Ik had al een paar keer omgekeken en dat was waarschijnlijk de reden dat ze vroeg of ik het vervelend vond dat zij daar liep.
“Nee hoor, heb je een tijd in gedachte?”
“Net onder de twee uur.”
“Nou, als je bij mij aanhaakt gaat dat lukken.”
En dat deed ze. Zo kon er nog iemand anders profiteren van mijn trainingsarbeid en had ik de hele weg gezelschap. Ze was het niet gewend met een haas te lopen en waarschijnlijk überhaupt niet zo’n ervaren loper. Met wat aanwijzingen voor het uit de wind lopen en het drinken bij de posten ging het uiteindelijk prima. Maar zelfs met een haas moet je natuurlijk toch nog zelf lopen en dat werd steeds zwaarder.
“Nog één keer tegen de wind in en dan ga je het redden.”
De laatste drie kilometer hadden we wind mee, maar een schepje er bovenop vond ze geen goed idee.
“Gelijk heb je. Je moet zo'n PR niet meteen te scherp stellen, anders duurt het zo lang voor je weer een feestje hebt. Staat er iemand op je te wachten bij de finish?”
“Als het goed is wel.”
Het was goed. Vlak voor de finish hield ik in en zag ik haar met toch nog een sprintje net onder de 1:58 finishen. Daar viel ze in de armen van partner, moeder(?) en zus(?) en nam een bos tulpen in ontvangst.
“Wat goed!”
“Ja, maar ik ben heeelemaal kapot.”
En zo zie je maar dat zo’n bescheiden Vlinderloop gewoon een grootse wedstrijd kan zijn, met alles erop en eraan. Het was prachtig om te zien.
Een eerdere versie van dit artikel is verschenen in: Stretcher, Clubblad van de Atletiekvereniging Pijnenburg Soest. Jaargang 33 (2020), nr. 2. Pagina 26-27.