Onlangs zag ik de laatste Starwars film The force awakens opnieuw.  Ik herinnerde mij toen dat ik mezelf nog van een ergernis moest bevrijden. In dit geval kan ik dat het beste doen door er een stukje over te schrijven.

The force awakens is eindelijk weer eens een aardige Starwars-film. Natuurlijk is er een hoop geweld en ellende, maar ook weer het sprookjesachtige en de humor waardoor de boel toch in balans is. De film is ook mooi gemaakt. Met een productiebudget van 423 miljoen dollar kan je natuurlijk ook wel wat. Zelf ben ik weg van het rolrobotje BB-8. Het bestaat uit anderhalve bal en het is heel bijzonder hoe ze door uitsluitend die ballen te bewegen het ding zoveel uitdrukking weten te geven.

BB-8 communiceert verder alleen in piepjes, zodat een belangrijk probleem zich hier niet voordoet: het vertalen van de Engelstalige dialogen in Nederlandstalige ondertiteling. Ik kan mij, ondanks de enorme budgetten, niet voorstellen dat ze daar veel geld aan hebben uitgegeven. Op mij maakt het de indruk dat hier iemand met 'Google translate' aan de gang is geweest die de film niet heeft gezien.

Naar aanleiding van het postscriptum bij mijn artikeltje over het woord 'pinnen' is mij gevraagd wat er zo sneu is aan de term 'digibeet'. Het is echter niet zo zeer de term 'digibeet' die sneu is, maar de combinatie van die term, die een denkfout bevat, en iemand die voor intelligent doorgaat en deze term bewust introduceert.

Gisteren [4-2-2016] bracht het tv-programma Nieuwsuur een item over fraude bij "contactloos pinnen". Opeens realiseerde ik me dat er een grens was overschreden in de ontwikkeling van de betekenis van het woord 'pin(nen)'.

In de Volkskrant van 27 oktober stond een artikel over de startprocedure bij schaatsen. Onderzoek had uitgewezen dat het tienden van seconden in de finishtijd kon uitmaken of een starter de startprocedure snel, dan wel traag doorliep. Er werd dan ook voorgesteld deze procedure te automatiseren.

Wat in dit artikel niet helemaal uit de verf kwam, is dat het waarschijnlijk niet zo zeer de snelheid of de traagheid van de starter is, maar de voorspelbaarheid waarmee de procedure doorlopen wordt, die een start snel of traag maakt. Als dit in een vast ritme gaat, wordt deze beter voorspelbaar en kan men beter anticiperen op de start. Daarna kan de schaatser vloeiend door in de bewegingen die bij hem door het vele trainen een automatisme zijn geworden.