Beste PC1-lopers

Ik heb een tip voor jullie. Ik heb namelijk vandaag met mijn zoon een heerlijke Maple Leaf cross gelopen. Dat moeten jullie ook eens doen.
Het weer was prima en we hadden een voorspoedige heenreis. (Vorig jaar raakten we wat verdwaald in Hilversum. Dit jaar had ik een kortere route gevonden waardoor we Hilversum helemaal niet door hoefden.) Ze hadden ook nog eens een parkeerplaats voor ons open gelaten op 30 meter van de finish. De dame waar we de startnummers ophaalden was uiterst vriendelijk en wenste ons, terwijl zij ons met de voornaam aansprak, veel succes. Het kon dus eigenlijk niet meer fout.
Ik was nog wat zwaar in de benen van de sportschool op vrijdagavond en de training van zaterdagochtend en mikte op een evenaring van mijn tijd van vorig jaar. Roemer, mijn zoon van 13, ging nergens voor en had niet eens een horloge meegenomen. Toen hij dat besefte wilde hij er toch nog een van mij lenen.
Voor de start moet je eerst een stuk het bos in. De 3, 6 en 9 km starten net als bij de Gildeloop gelijktijdig. (Anders dan bij de Gildeloop kunnen ze lopers van de verschillende afstanden wel uit elkaar houden in de uitslag.) Dat is wel gezellig druk, maar zorgt voor veel oponthoud bij de start. Langzame lopers gaan, om hun tijd wat te compenseren, liefst vooraan bij de startstreep staan. Roemer en ik deden achter in het startvak samen nog wat rekoefeningen. Een wat oudere vrouw keek vertederd toe: Vader en zoon, allebei in een knalgeel shirt en knalrode schoenen, die hand in hand achterover hangen.
Nadat het startschot gevallen was, moesten we vrij lang mensen inhalen. En dat viel niet mee op de smalle paden. Het parcours van de Maple Leaf is best pittig. Volgens mij een stuk zwaarder dan dat van de Sylvester. De beloopbare paden zijn vaak smal, erg bochtig, en vooral erg oneffen. Bovendien zijn er drie 180 graden bochten en anderhalve vieze klim. Het hoogteverschil in de Maple Leaf is vele malen groter dan in de Sylvester. Het mulle zand ontbreekt echter. Alle reden voor jullie Pijnenburgers om daar ook eens een keer mee te doen. Terwijl er bijna geen mensen uit Soest bleken te zijn.
Na het eerste rondje was de spreiding groter en werd het parcours wat leger door het finishen van 3 km-lopers. Ik kon wat makkelijker mijn eigen tempo lopen. De doorkomst was ondanks het oponthoud keurig op schema. Dat oponthoud had ik vorig jaar natuurlijk ook gehad. Roemer was ik kort na de start al uit het oog verloren. Hij vertelde mij dat hij mijn doorkomst vanaf de heuvel heeft kunnen zien.
De tweede ronde ging heel soepel. Ik wilde niets forceren. Niettemin heb ik nog aardig wat mensen ingehaald. Dat werd in de derde ronde minder. Of ik liep langzamer, of alleen de snellen waren overgebleven. Ik hield het op het laatste toen ik halverwege de derde ronde 6-km lopers begon in te halen. Die had ik dus gelapt. Vaak kon ik aan het postuur wel zien dat dat niet echt een verdienste van mij was. Uiteindelijk werd ik zelf toch nog ingehaald door een jonge vrouw. Het zal waarschijnlijk Denise uit Blaricum zijn geweest, zie ik in de uitslag. Dat zag er zo prachtig uit dat het inderdaad maar beter was dat zij voor mij liep in plaats van achter mij.
Zo'n 200 meter voor de finish stond Roemer mij op te wachten. Hij had zijn trainingspak alweer aan. "Zet 'm op pappa." Zo'n aanmoediging is altijd erg fijn om te horen, maar zorgt niet echt voor acceleratie. Ik moet het niet van mijn sprintkwaliteiten hebben.
Dat bleek ook bij het finishen. Ik heb de drie rondes vrijwel vlak gelopen in een totaaltijd van 43:54. Dat is 5 seconden sneller dan vorig jaar, zonder ook maar iets te forceren. Ik ben daar heel blij mee, want vorig jaar was ik in een puike conditie. Ik liep toen twee weken later de Zevenheuvelenloop in 1:12, een enorme verbetering van alles wat ik daarvoor gelopen had.
Roemer, die was gefinisht in 31:02 (11,6 km/uur) en daarmee was hij 12de in een veld van 26 volwassen mannen op dit zware parcours. En dat zonder er speciaal voor te trainen. (Hij is eigenlijk geen hardloper, maar voetballer en Jiu-Jitsu-ka.) Hij was nog zo fris als een hoentje. Hij had niet eens van shirt gewisseld, omdat hij nauwelijks had getranspireerd. Dus als wij nog eens iemand tekort komen bij de Eemmeerloop .....

Een trotse vader