Over mijn laatste twee wedstrijden is niet veel interessants te melden.
Op de clubkampioenschappen baan van afgelopen zaterdag (20 september) liep ik in 12:59 een PR op de drie kilometer. Dat PR was makkelijk zat. Ik had deze afstand slechts één keer eerder gelopen en toen in een tempo waar ik zelfs op de vijf kilometer makkelijk boven kom. Waar ik wel heel tevreden over was, is dat ik Cees K. ben voorgebleven. Cees heeft er een handje van om, nadat je hem hebt ingehaald, stiekem achter je te blijven plakken, om je dan in de laatste 50 meter toch nog even voorbij te lopen. Tot mijn ontsteltenis probeerde hij het dit keer weer. "Dat gaat niet gebeuren," dacht ik. Gelukkig hadden de voorgaande kilometers kennelijk het nodige van hem gevraagd en kon ik hem door een beetje te versnellen definitief lossen. Hiervoor kreeg ik een complimentje van mijn trainster Anita. "Heel goed. Wurgen en ophangen."
Wat wel interessant is om te melden, is dat ik vooraf aan de wedstrijd Richard M. en Roel H. heb geholpen met het opspelden van hun startnummer. Beiden bleken er nooit over nagedacht te hebben hoe je zo iets moet doen. Terwijl ik van één van hen weet dat hij net als ik een treinreiziger is en er dus ook zo'n rijk gedachteleven op na zou kunnen houden.
Als je er eenmaal op let, zie je dat veel atleten er een potje van maken. Ze zitten ontzettend te hannesen met een erg rommelig resultaat. Scheef, opgefrommeld, wapperend. Een startnummer hoort recht, vlak en strak tegen de borst gespeld te zijn.

Lees meer: Het opspelden van startnummers, 26-9-2008